domingo, 30 de septiembre de 2007

Yo también me apunto, perdón... suscribo...



La noche del 25 cruzaron el Rubicón, porque al día siguiente salía a la calle el primer número de Público, el nuevo diario al que, a partir de hoy, yo también me apunto... porque sus principios son los mios y, además, me encanta su gente...

Algunos que se dicen de izquierdas... Más claro... agua...


"El plan de ayuda a los jóvenes para el alquiler de viviendas ha recibido críticas durísimas. Incluso de sectores afines al gobierno. ¿El plan es sólo humo?, ¿es un calco de programas anteriores?. Ha sido la polémica del día. Antes quisiéramos llamar su atención sobre un aspecto de las realidades económicas, que disfraza de verdad técnica lo que es, sobre todo, ideología. Lo sospechoso de todo proyecto social. Desde el primer segundo de su vida, los planes sociales, aunque no alcancen ni para comprar chocolate al loro, ya parecen poner en peligro nuestros equilibrios. Si son para dentistas, madres, pensiones, niños, salarios, los euros no son euros sino bombas de relojería, que amenazan el presente y llenan de nubarrones el futuro. Y se miran las cifras de frente y de perfil, como sospechosas, aunque no sumen ni para comprarse un delantero centro. Pero resulta que, al mismo tiempo, en la misma jornada, los problemas que proceden del nebuloso mundo financiero se despachan como inexorabilidades geológicas. Decimos "turbulencias", crisis del crédito hipotecario americano, "subprimes", y ya es suficiente. Si hay que enchufar la manguera e inyectar miles de millones al sistema, se inyectan. Los que especularon con operaciones temerarias y nos llevaron al borde del precipicio (personas, bancos, etc.) saben que llegará el séptimo de caballería, o sea el dinero de todos, a su rescate. Y bajaremos tipos de interés, o lo que haga falta, tenga los ceros que tenga. A eso le llamamos hoy economía, pero es pura ideología. La defienden algunos que se dicen de izquierdas..."

No creo necesario añadir nada más...

Nota: editado el martes, 2 de octubre, a las 10 de la noche.

"Nouvelle Cuisine" made in Caamouco... & Cervás...

En la década de los 70 los críticos culinarios franceses Henri Gault y Christian Millau acuñaron el término Nouvelle Cuisine en su guía gastronómica Gault-Millau. Este nombre denomina a una nueva forma de cocinar los productos basada en la creatividad y la imaginación, que respeta los sabores originales empleando salsas ligeras e importa y mezcla sabores de todos los rincones del mundo. La nueva cocina muestra un especial interés por las texturas de los alimentos, respetándolos y potenciándolos. Por último la cuidada presentación de los platos se muestra como la característica más reconocible de esta corriente culinaria, la más innovadora del siglo XX.

Los chefs que practicaron esta nueva corriente gastronómica apadrinada por Gault y Millau fueron Guérard, Chapel, Troisgros, Senderens, Outhier, Vergé, Haeberlin, y todos capitaneados por el maestro y máximo exponente de la Nueva cocina francesa Paul Bocuse. El decálogo en el que se basaban sus formas de cocinar es el siguiente:

1º Rechazar la complicación inútil y descubrir la estética de la simplicidad.

2º Reducir el tiempo de cocción tal como se practica en la cocina china para casi todos los mariscos, pescados, volatería y para ciertas legumbres verdes y para la pasta.

3º Practicar la cocina de mercado; es decir, comprar los productos frescos.

4º Reducción de las cartas; subordinándolas naturalmente a los mejores géneros disponibles.

5º Abandonar las marinadas y sobre todo el horrible faisandé.

6º Rechazar las salsas demasiado ricas, demasiado densas; aquellas terribles salsas que pesaban sobre el estómago y el hígado y que servían muy a menudo para maquillar productos de poca calidad.

7º Retornar a la gastronomía regional, a las sabrosas recetas del terruño, locales.

8º Curiosidad hacia las técnicas del progreso; utilizar todas las ventajas de la ciencia, incluso del congelado para mejorar la cocina.

9º Búsqueda de una cocina dietética y saludable.

10º Constante invención; la mezcla atrevida de nuevos gustos a veces lleva a hallazgos de una calidad excepcional, deslumbrante.

En la actualidad el mayor exponente de la Nueva Cocina es el español Ferrán Adriá, cuya creatividad e innovación, practicada día a día en su restaurante, no tiene límites. Por lo que la alta cocina española está tomando ventaja a la francesa según los mejores gourmets y críticos culinarios de todo el mundo. Este reconocimiento a la Nueva cocina española viene dado por el interés que han mostrado grandes medios como el New York Times al chef español. Esta nueva generación de cocineros españoles (también encabezada por Isaac Salaberría y Martín Berasategui) ha revisado el decálogo de Gault y Millau cuestionando algunos vicios tomados por la nueva corriente culinaria y proponiendo mejoras en la creación de los platos.

Pero claro, todos éstos no tienen ni puta idea del Curso de Setas de la Agrupación Instructiva de Caamouco ni del blog "Mi cocina" de mi amigo compostelano José Carlos, tan vinculado a Cervás...

Tarta de Cantarelus degustada ayer en... Caamouco...

Risotto de setas de mi amigo José Carlos, que hunde sus raíces familiares en... Cervás...

La torre del reloj... o las mil razones por las que estoy aquí dedicándome a ésto

Hoy subí a la torre...

Subí con mucha emoción, porque mi padre me había contado de pequeño algunas historías...



Según subía, me acordaba de todas ellas... y, por tanto, también de sus protagonistas...

Muchos de ellos ya han fallecido, incluso hace años, como el entrañable Chanchito (el sacristán), que dejó grabado en mi memoria su increíble malabarismo con el encendido de los "mixtos"...

Cada peldaño me traía una imagen, un recuerdo, un sentimiento... y arriba de todo... mi vértigo. Lo padezco desde niño y le tengo un miedo que creía insuperable... Con la ayuda del bueno de Nito "el guardia" y empujado por la vergüenza de fracasar en el intento, llegué a la vieja campana...

La vista mereció la pena, a pesar del miedo... y de las... 13 grúas que adornan el cielo de Ares.

La marea muy baja (estamos en las lagarteras), los barcos fondeados, tejados rojos los más (algunos muy nuevos, casi todos buenos y muy pocos totalmente rotos y caídos) y negros los menos (los de las moles, todos nuevos), las venelas escondidas, el joven Tilo en la retina, el viejo en el recuerdo y una maldición para el Hortensia, la desaparecida fuente del gremio, el drama de un viejo "cruceiro" y de unas amarras luego "malditas" en tiempos muy oscuros, el badajo oxidado de la vieja campana y su sonido al golpearla durante los últimos tres siglos (anunciando todos y cada uno de los "bandos" de todos y cada uno de los Alcaldes habidos, porque también sabía "tocar a bando" al ritmo que le imprimía primero Juan y después Benito), el mazo externo de las horas, de las medias y los cuartos..., hasta que ambos dejaron de tocar para dar paso al silencio durante algo más de un lustro, las quejas de los "desvelados" que la culparán (y me culparán) de no poder dormir, la compañia para los solitarios y solitarias que sentían "morriña" de su sonido, las nuevas farolas de la Iglesia, el pasar de las viejas carretillas del pescado, la "bola" de arriba del palco y algunos balones tan mañidos como ella, viejos balcones en peligro de extinción, edificios mal transplantados en el corazón del porto, sus callejuelas, el horno viejo, las golosinas de Doña Leonor, la "Estrella de Cuba", la de Matías, la de Maruja, la de Pancha (ahora Gelis), la primera tele en color encendida en el escaparate de Rogelio, el río de la "cachorra", la "zueca" ya sin ella, la espadana pre-floral del Corpus, la moto de Juan Carro y sus inyecciones (cita obligada todos los inviernos), la "silla" de Don Geno y su "Belén" desde la ventana, la barbería de Toñito, las fotos de los dos Vicentes contra el blanco de cualquier fachada, el piso del alto del Ayuntamiento en el que viví hasta los diez años, la telefónica y las telefonistas, los pastores ingleses, Don Baldomero y nuestra primera comunión, las Alianzas y sus bajos, el ancho de su verja por el que nos colabamos, el reloj de pared de Don José de Vera, el Himno gallego con Don Antonio Couceiro (y el arroz con chicharos y el barre basoira...), Don Federico y el "cantemos al árbol que voy a plantar..." y en el fondo, aunque me parezca o crea que no, las mil razones por las que estoy aquí dedicándome a ésto y... el Ares de hoy y de siempre... de toda la vida... con unos, con nosotros y con otros...

Por supuesto, como vamos a reformar la plaza de la Iglesia, también tenemos la intención de gestionar la recuperación de la vieja torre del reloj... pero tanto por fuera como por dentro... porque creo que no estaría nada mal que recuperara sus viejas escaleras de madera...

En todo caso, no eché nada en falta el camión que una empresa de descerebrados "varó" en la playa un par de días y varias... mareas... Por cierto, muy poca penitencia me pareció para la mierda de profesionalidad con la que vienen haciendo su trabajo.

Otra vez Buenas Noches, que ahora espero y deseo que sean las definitivas.

Nota de julín de ares: editado el martes, 2 de octubre, a la 1 y media de la madrugada.

Ares necesita un local de ensayo para grupos...

"Nada hay bajo el sol, que no tenga solución
nunca una noche venció, a un amanecer"




Hoy es uno de esos días en los que seguro que no dormiré casi nada... Uno de esos en los que tampoco puedo parar de pensar...

Sé que necesitamos un local de ensayo para nuestros grupos... y me comprometo a buscarlo y a encontrarlo porque también sé que "nada hay bajo el sol que no tenga solución"...

Por cierto, el teclista de War Cry es de Ares y mi hermana la pequeña está muy orgullosa de él. Yo, por supuesto, también.

sábado, 29 de septiembre de 2007

Xavier Alcalá y Miki Nervio & The Bluesmakers... magníficos...

La primera reunión conferencia presentación concierto del Ciclo "falAres", a celebrar a lo largo del otoño-invierno en las Alianzas Aresanas, cumplió ayer, con creces, todas las expectativas.

Xavier Alcalá, involucrado, comprometido, brillante, próximo...

Y Miki Nervio & The Bluesmakers... sencillamente sublimes...

Lo mejor, que uno y otros volverán a Ares.

Muchas Gracias a todos.

Buenas Noches, pero antes os dejo "enlatadas" algunas de las canciones que ayer tuvimos la oportunidad de escuchar en "directísimo"...





Ofizialtasuna nahi dugu...

Los de la pancarta son jugadores de la Selección de Euzkadi que jugaron este verano un partido contra la selección de Venezuela en Venezuela.

La pancarta dice lo siguiente: "Queremos la oficialidad".

El pié de foto... sin comentarios...

Nota: editado a las 0:10 horas del domingo 30 de septiembre, gracias al comentario de "O traveseiro". Por cierto, Gran Bretaña conoce varias selecciones en su seno y no pasa absolutamente nada... Yo también defiendo la reivindicación de selecciones gallegas, vascas y catalanas.

viernes, 28 de septiembre de 2007

O Día Mundial da arquitectura en... Redes

Este ano, a delegación coruñesa do Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia adica o Día Mundial da Arquitectura a esta vila mariñeira, que considera exemplo de urbanismo e arquitectura sostible.

O vindeiro luns, día 1 de outubro, a delegación de A Coruña do Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia adica a Redes a celebración do Día Mundial da Arquitectura, localidade á que califican estes profesionais como "un exemplo de urbanismo e arquitectura sostible".

O Colexio Oficial ten ademais unha consideración especial, compartida por moitísimos de nós, co esforzo mantido polos veciños e veciñas desta típica vila mariñeira para preservar os seus singulares valores tanto urbanos como paisaxísticos.

Os actos que organiza a delegación coruñesa do Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia e que contan co respaldo do goberno local, comezarán ás doce do mediodía do luns na praza de Redes, coa lectura dun escrito. A continuación, a comitiva fará un percorrido guiado pola vila e, finalmente, procederase á proxección dun vídeo na escola.

Como Alcalde e veciño de Ares, agradezo profundamente o recoñecemento dos arquitectos a esta vila, que nas últimas semanas está sendo obxecto dun grande protagonismo, tanto por esta decisión como pola próxima rodaxe na nova serie da TVG "Padre Casares".

Sirva este recoñecemento para destacar a importancia de preservar o litoral de agresións urbanísticas e incidir na miña intención de velar porque en todo o municipio, que está sendo obxecto dende hai anos dun importante crecemento urbanístico, se cumpra a legalidade e se respecten os criterios de sostenibilidade.

Onte para hoxe, e hoxe para mañá...

O millor e mais vello son volverá a soar...

O RELOXO DO CAMPANARIO DA IGREXA DE SAN XOSÉ VOLVERÁ A SOAR DESPOIS DE MOITOS ANOS

Alí estaremos ao primeiro novo son da campá, programado para as doce do mediodía de mañá Sábado


Os veciños e veciñas de Ares volverán a oír soar cada hora a campá do reloxo do campanario da Igrexa de San Xosé, despois de moitos anos sen poder facelo por un problema na súa maquinaria. Foi agora, como con outras moitas cousas, cando a avaría quedou arranxada, grazas a actuación promovida pola Concellaría de Obras, que dirixe o meu amigo da infancia Pepe. O primeiro son será mañá ás doce do mediodía e alí estaremos de novo xunta á torre, adosada á Igrexa pero de propiedade municipal, co resto dos meus compañeiros, hoxe, de goberno e, cando nenos, tamén de xogos.

Por moitísimas razóns, pois criámonos moi preto (eu, concretamente, no alto do Concello vello, onde vivín xunto os meus pais e as miñas irmáns, alí no palco), dende eiquí fago un chamamento aos nosos veciños e veciñas para que participen deste acto, xa que foron os seus antepasados os que en 1722, coas súas autoridades ao fronte, decidiron facer unha torre cun reloxo no templo do tamaño e co mesmo artiluxio que o de Pontedeume.

Só un ano máis tarde –en setembro de 1723-, o mestre armeiro Juan do Sisto trouxo á vila o reloxo que se lle encargara e uns días máis tarde, os veciños e as autoridades locais convocaron unha nova reunión para acordar a construcción da torre. Co reloxo e a torre feitos, tan só faltaba a campá, o que foi obxecto dun novo encontro, neste caso o 10 de outubro de 1723, para decidir a súa construcción e contratar ao maestro encargado de facela, Francisco de Palacios (mestre fundidor).

Así as cousas, en dous anos estaban concluidos todos os traballos, que tamén conlevaron unha serie de partidas menores en materiais de carpintaría, como andamiaxes e a escaleira interior de madeira.

Dende aquela, houbo dous importantes cambios. Deste xeito, a primitiva maquinaria do reloxo foi substituida en 1908 pola actual, doada polos irmáns Agustín, Darío e Valentín Bugallo, o que consta nunha placa colocada na torre en sinal de gratitude do pobo de Ares.

Tampouco a campá actual é a primitiva. Tal e como se poder ver na inscripción que figura nela ("Me hizo año 1827 María y José para Santa Catalina de Monte Faro Joaquín del Cagigal"), a campá procede do mosteiro de Santa Catalina, que sufriu de cheo a desamortización de Mendizábal de 1836.

Polo tanto, veciños e veciñas de Ares, que vides escoitando o son das campás dende finais do século XVIII e que levades varios anos sen poder facelo por unha avaría sen solventar, quero decirvos que dende maña sábado ás doce do mediodía volveredes a ter neste reloxo da torre da Igrexa o millor e mais vello son das horas do día.

Y cómo huir cuando no quedan islas para naufragar...



Se peinaba a lo garçon
la viajera que quiso enseñarme a besar
en la gare d’Austerlitz.

Primavera de un amor
amarillo y frugal como el sol
del veranillo de san Martín.

Hay quien dice que fui yo
el primero en olvidar
cuando en un si bemol de Jacques Brel
conocí a mademoiselle Amsterdam.

En la fatua Nueva York
da más sombra que los limoneros
la estatua de la libertad,

pero en desolation row
las sirenas de los petroleros
no dejan reír ni volar

y, en el coro de Babel,
desafina un español.
No hay más ley que la ley del tesoro
en las minas del rey Salomón.

Y desafiando el oleaje
sin timón ni timonel,
por mis sueños va, ligero de equipaje,
sobre un cascarón de nuez,
mi corazón de viaje,
luciendo los tatuajes
de un pasado bucanero,
de un velero al abordaje,
de un no te quiero querer.

Y cómo huir
cuando no quedan
islas para naufragar

al país
donde los sabios se retiran
del agravio de buscar
labios que sacan de quicio,
mentiras que ganan juicios
tan sumarios que envilecen
el cristal de los acuarios
de los peces de ciudad

que mordieron el anzuelo,
que bucean a ras del suelo,
que no merecen nadar.

El Dorado era un champú,
la virtud unos brazos en cruz,
el pecado una página web.

En Comala/Macondo comprendí
que al lugar donde has sido feliz
no debieras tratar de volver.

Cuando en vuelo regular
pisé el cielo de Madrid
me esperaba una recién casada
que no se acordaba de mí.

Y desafiando el oleaje
sin timón ni timonel,
por mis venas va, ligero de equipaje,
sobre un cascarón de nuez,
mi corazón de viaje,
luciendo los tatuajes
de un pasado bucanero,
de un velero al abordaje,
de un liguero de mujer.

Y cómo huir
cuando no quedan
islas para naufragar

al país
donde los sabios se retiran
del agravio de buscar
labios que sacan de quicio,
mentiras que ganan juicios
tan sumarios que envilecen
el cristal de los acuarios
de los peces de ciudad

que perdieron las agallas
en un banco de morralla,
en una playa sin mar.

Esta maravilla de letra es de Joaquín Sabina, que también es coautor de la música con Pancho Varona. Pero cantar, cantar... la canta mejor Ana Belén. Que preciosidad de canción y de... mujer...

jueves, 27 de septiembre de 2007

Nota de prensa: Unha de "piratas" e... leiras (I)

O GOBERNO LOCAL SUSPENDE O CONTRATO A PROINGA POR PRESUNTAS IRREGULARIDADES


O Concello detectou que a empresa que prestaba o servizo en materia catastral usurpaba a personalidade do funcionario autorizado

ARES, 26 DE SETEMBRO DE 2007.- A Xunta de Goberno Local acordou a suspensión temporal do contrato subscrito con Proinga Servicios de Ingeniería, empresa que prestaba en Ares os servizos de atención ao cidadán en materia de información catastral en virtude dun contrato asinado o 25 de abril de 2006. A decisión dos responsables da administración local afectan fundamentalmente ao servizo do Punto de Información Catastral (PIC) e, en concreto, á vista de que a empresa, segundo se detectou, estaba accedendo a información protexida usurpando a personalidade do funcionario autorizado do Concello –requisito básico-. É dicir, que ilexítimamente exercía actos propios dun funcionario, atribuíndose carácter oficial, e presuntamente permitíndo o coñecemento de informacións que por razón do seu cargo non deberían ser divulgadas, así como podendo dar lugar a que un particular aproveitase para sí ou para un terceiro información privilexiada que obtivese dun funcionario público.

Os Puntos de Información Catastral, segundo a resolución do 28 de abril de 2003 da Dirección General del Catrasto, contempla que a entidade interesada deberá solicitar autorización a dito organismo do Ministerio de Economía y Hacienda e será preciso dispoñer dunha certificación electrónica emitida pola Fábrica Nacional de la Moneda y Timbre para a identificación do empleado público encargado da súa xestión, e dun ordenador con conexión a Internet. A mesma resolución indica tamén que os servizos aos que se pode acceder dende calquera Punto de Información Catastral son o de consulta libre e certificación electrónica de datos catastrais non protexidos e de cartografía dixital, e o de consulta e certificación electrónica para os titulares catastrais dos datos protexidos relativos aos bens inmobles da súa titularidade.

MINISTERIO FISCAL
Diante do acontecido coa empresa, a Xunta de Goberno Local xa puxo estes feitos en coñecemento do Ministerio Fiscal por se fosen constitutivos dun ilícito penal tipificado nos artigos 402, 417 e 418 do Código Penal, así como doutras actuacións ilícitas que poidan resultar da averiguación dos feitos.

O goberno aresán tamén acordou interesar do Centro de Xestión Catastral do Ministerio de Economía unha comprobación das actuacións realizadas polo PIC co obxecto de comprobar se houbo manipulación do mesmo a afectos de determinar se hai dano e, no seu caso, a súa cualificación, para a causa pública ou para terceiros.

REGULARIZAR O SERVIZO
Para regularizar o funcionamento do Punto de Información Catastral á maior brevidade posible e co fin de causar o menor perxuízo e molestias aos veciños do municipio que fan uso do mesmo, a Xunta de Goberno Local deu traslado do seu acordo á Xerencia Territorial do Catrastro aos efectos oportunos, instando ademais á revocación da autorización concedida a unha funcionaria do Concello e a concesión dunha nova a outro funcionario, que será o que se encargue, unha vez que reciba a autorización oportuna, de prestar este servizo.

miércoles, 26 de septiembre de 2007

"falAres": lugar de encontro no noso pobo

Xavier Alcalá será o primeiro invitado no ciclo de conferencias "falAres", que terá lugar o vindeiro venres, día 28, ás 20.00 horas, na Alianza Aresana. O ciclo de conferencias "falAres", é unha iniciativa promovida polo Concello de Ares, a través da súa Concellaría de Cultura, que ten como obxectivo prioritario converter o noso municipio nun polo cultural e que consiste na organización periódica (cada mes e medio ou dous meses) dunha reunión conferencia presentación literaria.

O meu gran amigo Xavier Alcalá será o primeiro autor invitado ao acto, que comezará ás 20.00 horas no salón de actos da Alianza Aresana, e que inclúe, ademais da charla do escritor ferrolán, a propia presentación do ciclo por parte dos responsables locais e a actuación musical do grupo de blues Miki Nervio & The Bluesmakers, unha banda lexendaria no panorama musical do país dende o ano 1992.

A nosa pretensión é que a cada unha destas citas acuda a Ares un escritor para que presente o seu último libro publicado. Pero non só falará sobre dita obra, senón que tamén fará un repaso pola súa carreira, abrindo posteriormente un espazo para o debate entre o propio autor, que poderá ser galego ou de fóra, e o público asistente.

Este evento celebrarase ao longo de todo o ano lectivo, é dicir, dende este mesmo mes ata xuño de 2008.

Aínda que as datas están por confirmar, outros escritores ou xornalistas que intervirán en próximas conferencias de "falAres" son Xavier P. Docampo, Carlos Reigosa, Darío Xoán Cabana e Benito Raposo, entre outros.

Esta iniciativa, coa que pretendemos dar un impulso decidido á cultura e á súa difusión na vila aresana, completarase cun blog do evento, que terá o seu enlace directo dende a nova web do Concello, e coa publicación, ao rematar o ano, dun libro no que se recollerán todas as conferencias e as fotos do evento.

Currículo de Xavier Alcalá
Aínda que naceu na localidade de Miguelturra (Ciudad Real, 1947), Xavier Alcalá viviu en Ferrol dende a súa infancia. Enxeñeiro de Telecomunicacións e fundador de Gaélico, primeira empresa galega adicada ás enerxías alternativas, o escritor é o autor dunha ampla obra narrativa –máis de 30 publicadas-, que se inicia en 1972 co libro de relatos "Voltar, seis persoaxes e un fado". Nestes anos, tamén cultivou a narrativa de viaxes e novela, con obras recoñecidas e premiadas como "A nosa cinza" e "Fábula". Na conferencia do venres, Xavier Alcalá falará fundamentalmente da triloxía "Evanxélica memoria", iniciada en 2004 con "Entre fronteiras", e á que lle seguiu "Nas catacumbas", en 2005. En vindeiras datas, o escritor ferrolán publicará o terceiro e último libro desta serie, "Unha falsa luz", do que adiantará aos asistentes algunhas das súas claves. Xavier Alcalá vén colaborando dende hai anos en diversos xornáis e, entre outros méritos, escribiu cancións para o magnífico e inolvidable Andrés do Barro.

Non pretendo adiantar nada, pero na triloxía "Evanxélica memoria", como non podería ser doutro xeito, saímos nós... cá nosa historia... có noso pasado... a nosa igrexa evanxélica... o bó e inolvidable Don Arturo O´higgins... é mesmo a memoria viva do meu tan querido e admirado Manuel Molares...

Redes é o escenario elixido para a nova serie da TVG, que levará o título de "Padre Casares"

A rodaxe, que conta coa colaboración da Concellaría de Cultura do noso Concello, comezará en outubro e será emitida por Televisión de Galicia a principios do vindeiro ano.

A vila mariñeira de Redes é o escenario elixido pola productora Voz Audiovisual para a rodaxe da nova serie da TVG, "Padre Casares", que comezará o vindeiro mes de outubro e que será emitida a principios do 2008.

Na serie (que conta co apoio e a colaboración da Concellaría de Cultura dirixida por Ana Fernández Coira), Redes pasará a chamarse Louredo, e será o principal lugar donde se densenvolverá a acción desta comedia costumista –a productora estuda outras localizacións do municipio, aínda por determinar-, que constará de trece episodios por tempada dunha hora de duración cada un.

O Padre Horacio (Pedro Alonso, coñecido por "Rías Baixas" ou "Maridos e mulleres") é o protagonista da nova producción para a TVG.

O cura, de tan só 30 anos e formado nun moderno seminario xesuíta, chega a Louredo, unha pequena vila da costa para substituír ao vello Padre, un home que levaba toda a vida nese lugar.

A serie comeza coa chegada de Horacio Casares á vila, e terá que adaptarse ao seu novo posto de traballo, veciños, amizades… Xunto a el, os espectadores coñecerán a vila, que adquire na serie un especial protagonismo, e os seus habitantes, que se verán inmersos en historias de temática profesional, social e mesmo persoal.

Acompañarán a Pedro Alonso outros actores moi coñecidos no país, como Tuto Vázquez, Mercedes Castro, Antonio Durán Morris, Xosé Manuel Olveira Pico, Tacho González o Mon Santiso, entre outros.

Casting de figuración
Pero, ademais, os cidadáns de Ares tamén terán o seu protagonismo na serie, xa que a productora levará a cabo mañá xoves un casting de figuración, no que Voz Audiovisual busca todo tipo de persoaxes, con e sen texto, e de todas as idades, para participar activamente na serie. As persoas que estean interesadas en acudir ao casting deberán achegarse ao antigo Concello, na praza da Constitución, en horario de dez a dúas, pola maná, e de tres a nove, pola tarde.

Oportunidade
Para Ana Fernández, a nosa concelleira de Cultura, o feito de que Redes sexa o escenario da serie supón unha oportunidade única para que todos os galegos coñezan unha das vilas máis fermosas da comarca e para potenciar o municipio de Ares, que ten no turismo unha das súas principais fontes de riqueza. Anuska, que está moi satisfeita coa decisión da productora de elixir Ares para a rodaxe da serie, leva xa varias semanas colaborando activamente cos responsables da productora para que a rodaxe vaia o mellor posible.

Pero esta non vai ser a única sorpresa que lle espera o noso Redes nestas datas... Pronto haberá outra mais... e millor... se cabe. Redes e os redeños e redeñas están de parabéns.

martes, 25 de septiembre de 2007

A OMIC de Ares dará unha charla o día 27 sobre os problemas con Telefónica pola telefonía fixa


A conferencia terá lugar na Alianza Aresana ás once da mañá e nela os consumidores coñecerán os dereitos que teñen nesta materia.




O salón de actos da Alianza Aresana acollerá o vindeiro xoves, día 27, ás 11.00 horas, unha charla sobre a telefonía fixa e os dereitos que teñen os veciños nesta materia.

A conferencia será impartida pola persoa encargada da Oficina Municipal de Información ao Consumidor (OMIC) de Ares, de recentísima creación (xa que entrou en funcionamento o pasado mes de agosto) e que está situada na terceira planta da Casa Consitorial de Ares, e enmárcase dentro das iniciativas promovidas polo Concello para esixir a Telefónica, servidor universal, que dea de alta no servizo aos veciños que o teñen solicitado.

Dende que fixen pública a miña intención de denunciar á empresa de telefonía ante o Ministerio de Industria por non cumplir cos cidadáns, que nalgúns casos levan máis dun ano agardando a que a compañía lles dea a alta, son moitos os veciños que se achegaron ao Concello e á propia OMIC para formalizar unha reclamación contra Telefónica e interesarse por esta cuestión, que, polos últimos datos recollidos, afecta a varias ducias de persoas.

Dende eiquí fago un chamamento aos veciños que se atopen nesta situación para que acudan á charla do xoves e tamén para que presenten reclamacións na Oficina Municipal de Atención ao Consumidor, que abre ao público de luns a venres, entre as 09.00 e as 12.00 horas.

Boas Noites.

lunes, 24 de septiembre de 2007

Nota de prensa: Os primeiros cen días de goberno

O desbloqueo da ampliación do Centro de Saúde, principal logro dos cen primeiros días de goberno



O alcalde, Julio Iglesias, destaca tamén destes tres meses a normalización das relacións co resto de administracións e o control urbanístico no municipio.

ARES, 24 DE SETEMBRO DE 2007.- Coincidindo co cumplimento dos cen días de goberno, o alcalde de Ares, Julio Iglesias, destaca algunhas das actuacións promovidas polo seu grupo –o PSOE, partido que goberna este municipio en minoría- neste período, considerando o desbloqueo da ampliación do centro de saúde como un dos principais logros. Neste sentido, o rexedor lembra que despois de varios anos de confrontacións entre o anterior grupo de goberno (PP) e a Consellería de Sanidade, o pasado mes de agosto, despois da visita á vila da titular deste departamento da Xunta, o Concello aprobou por unanimidade a cesión dunha parcela anexa ao actual inmoble para a execución do novo centro, que levará tres novas consultas e que servirá para que os cidadáns de Ares dispoñan dun servizo de saúde acorde ás necesidades do século XXI.

Pero a visita de María José Rubio non foi a única. Nestes cen días de goberno, diversos responsables da Xunta achegáronse a Ares para atender tanto as reivindicacións da administración local como para facer público diferentes compromisos con algúns dos seus mais importantes colectivos. A normalización das relacións institucionais é un aspecto moi valorado por Iglesias, que pensa que é vital manter un diálogo fluido co resto das administracións para acadar o desenvolvemento do municipio. Boa proba delo son tamén os mais de 65.000 euros que recibirán as diferentes asociacións locais dá Diputación Provincial.

Outro importante logro deste tempo é o acordo para a construcción da estación depuradora de augas residuais (EDAR) do norte da ría de Ares e a sur da de Ferrol, actuación promovida pola Consellería de Medio Ambiente, nunha parcela de Punta Avarenta (Chanteiro), o que permitirá dar servizo aos cidadáns dos municipios de Ares, Mugardos e Fene. Ademais, os tres municipios xa acadaron un acordo para sufragar os gastos que derivaranse da adquisición das parcelas necesarias para dita actuación, que serán proporcionais ao número de habitantes de cada un.

As negociacións cos Ministerios de Defensa e Cultura para a recuperación dos usos e rehabilitación do monasterio de Santa Catalina son outras xestión que xa están en marcha por parte dos novos responsables políticos de Ares.

Nesta liña, o alcalde tamén subliña a colaboración iniciada con outros Concellos, principalmente o veciño Mugardos, con vistas a levar a cabo actuacións conxuntas que redunden nunha mellora na prestación de servizos aos cidadáns. O servizo de vixilancia nocturna con serenos, a piscina (actuación tamén desbloqueda), a consecución dunha liña de autobuses que percorra os dous municipios ou o servizo de transporte adaptado, ademais dunha comisión de traballo das dúas administracións, son algunhas das iniciativas nas que ambos rexedores veñen traballando dende o inicio do mandato.

O urbanismo é outra das cuestións nas que o goberno local meteuse de cheo. O interese por facer cumplir a legalidade, tamén en materia urbanística, levou aos responsables municipais a paralizar cinco obras de edificacións que non se axustaban ás licenzas concedidas, das que catro xa presentaron as medidas correctoras pertinentes. Este empeño, como asegurou Julio Iglesias, será unha constante nos catro anos de mandato e afectará non só aos promotores privados, senón tamén á propia administración local. Así as cousas, o rexedor socialista xa mantivo varias reunións co director xeral de Urbanismo, Ramón Lueje, con obxectivo de legalizar o inmoble que na actualidade acolle a Casa Consitorial. Iglesias, que manifestou o compromiso do seu grupo a acatar as modificacións que esixa a Xunta para legalizar o edificio, conta con poder recuperar as axudas de Presidencia para casas de Concellos de Galicia, perdidas polo anterior goberno do PP debido á construcción dun edificio ilegal –ocupa zona verde-.

E a normalización da vida municipal tamén afecta aos propios traballadores e aos procesos de selección do persoal funcionario. Como se recordará, o alcalde vén de aceptar na súa totalidade un recurso de reposición contra as bases e os nomeamentos de sete funcionarios no pasado ano por considerar que a administración local de entón (PP) vulnerou os principios constitucionais de acceso en condicións de igualdade ás funcións e cargos públicos, así como o acceso á función pública dacordo cos principios de mérito e capacidade.

O impulso ó deporte e á cultura, á atención aos nosos maiores e tamén a diferentes colectivos menos favorecidos, como discapacitados físicos, persoas dependientes e parados de longa duración, a defensa dos nosos consumidores, o inicio da execución das obras de construcción tanto do tan necesario novo campo de herba artificial para o Numancia como das tan desexadas infraestructuras pesqueiras, a demanda dunha nova sede para a Cofradía de Pescadores e outras obras tanto maiores como menores en diferentes puntos del municipio, incluidos novos accesos públicos e gratuitos a Internet, son outras iniciativas non menos importantes do novo grupo de goberno, que lamenta as dificultades que veñen arrastrando pola grande débeda económica herdada do anterior goberno do PP, que segundo un informe de tesourería ascende a tres millóns de euros.

Pola contra, Julio Iglesias tamén valora o apoio que os diferentes grupos da oposicións veñen prestando -salvo contadas excepcións- para poder sacar adiante as iniciativas dos responsables locais, e agarda que esta sexa a tónica predominante durante o mandato.

domingo, 23 de septiembre de 2007

La Tuna de Derecho en Santiago... y también en Ares



Fue el viernes 21 de septiembre por la noche. Recorrieron todo el muelle y mucho más. Estuvieron como nunca. Nos acompañaron hasta las 4 de la madrugada y, lo más importante, prometieron volver... Muchas gracias y hasta muy pronto chicos... Bueno, hasta tan pronto que nos volveremos a ver en octubre, pero esta vez... ya en la Facultad...

Con los chicos de la Tuna regreso a la blogosfera, desde el pequeño pero inestimable respiro de los famosos... 100 días, aunque nunca falta quien no tiene la necesaria paciencia...

A partir de hoy, supongo que como siempre, algunos sólo verán lo bueno, mientras que otros, por el contrario, sólo verán lo malo, exista o no...

Por mi parte, espero y deseo que los más puedan asomarse a ambos lados, porque sólo así ganaremos todos, incluido Ares...

Buenas noches, de nuevo, a todos.