Proposta de enlace entre as Rías Altas, chamada era 2000

Cruzar estreitos. Os avances en enxeñería de pontes que se produciron na última década, fundamentalmente en aspectos de deseño, estudios aerolásticos e procedementos de construcción, permitiron levar a cabo proxectos en lugares que previamente terían sido impensables. A modo de exemplo, as conexións no archipiélago xaponés, os enlaces entre as distintas illas dinamarquesas, ou entre esa nación e Suecia, están a redefini-los países e a xeografía dos continentes. Pontes con vans cercanos ós 2000 metros xa se construiron e outros están en proxecto; neste ambiente optimista a conexión por ponte entre Sicilia e a Italia peninsular, que requerirá unha ponte cun van superior ós tres kilómetros, parece cada día máis factible.

O enclave das Rías Altas semella unha localización idónea para levar a cabo unha actuación desta índole. A área metropolitana que podería formarse entre A Coruña e Ferrol, con tódalas poboacións intermedias, requere unha vía de conexión directa e o máis curta posible, que so pode vir a través dun conxunto de pontes. Ditas pontes deberían non so salvagarda-las cualidades das paraxes que unirían, senón que deberían resalta-la súa beleza. Por elo, o seu deseño debería ser simple e audaz. Simple na súa acepción de sencillez e claridade, para crea-lo menor impacto visual posible e audaz a fin de franquea-los obstáculos naturais da forma máis perfecta tecnoloxicamente. Desta maneira as propias obras de enxeñería convertiríanse en parte desa paisaxe atrevida que atravesarían.

A ilusión de levar a cabo esta conexión non é nova e no transcurso dos pasados anos foi un tema recurrente que reapareceu ocasionalmente; sen embargo, o que quizáis faltara fora un esbozo do que o estado da arte en enxeñería de pontes pode facer na actualidade aproveitando os máis recentes avances tecnolóxicos.

Con esta intención, e dende a Escola de Enxeñeiros de Camiños, Canais e Portos da Universidade da Coruña avánzase esta proposta de enlace entre as Rías Altas, denominada era 2000, formada por tres pontes que salvarían as rías da Coruña, Ares e Ferrol. Dúas delas son pontes colgantes cun van central de lonxitude superior ós dous kilómetros e vanos laterais de dimensións máis reducidas, mentres que o terceiro é una ponte arco de taboleiro intermedio de 500 m de luz. De todos eles preséntase sucintamente o deseño conceptual e cada un, polas súas dimensións, constituiría un récord no seu xénero, pero non son nin unha idea utópica, nin un soño irrealizable tecnicamente. Son propostas ambiciosas, pero posibles e a información doutros enlaces recentes ou proxectos de enlaces noutros países confirma a súa viabilidade.